Βούλα, Κούλα, Τούλα, Σούλα,κλπ

Γς είπε

3 Απριλίου, 2013 στις 13:41

36:
>Αλήθεια, τόσο χάλια ήσαν οι δικές σας;

Οι δικές μας, εκείνη την παλιά-παλιά εποχή απλώς δεν βλεπόντουσαν και ήταν και λίγες. Ασε που καθόντουσαν όλες μαζί στις πρώτες θέσεις. Φρίκη.
Ετσι η μια βόλτα απ την φιλοσοφική για αλλαγή αέρος ήταν επιβεβλημένη.

Όμως το είχε η μοίρα μου στις γκέλες.
Είχα πάει στο μάθημα του Γιάννη Θεοδωρακόπουλου και έπεσα σε μια από το Εθνικό Ωδείο που είχε τα ίδια φιλοσοφικά ενδιαφέροντα. Της την έπεσε ο Γς και το ίδιο απόγευμα της τηλεφώνησε στο σπίτι.
-Την Χχχούλα παρακαλώ.
-Δεν είναι εδώ (η μάνα της). Ποιος την ζητά;
-Δεν πειράζει θα ξαναπάρω.
Δεν ξαναπήρα. Με πήρε αυτή.
-Καλά πως ήξερες ότι ήμουν εγώ που σε ζήτησα;
-Ποιος άλλος να με έπαιρνε (και φυσικά δεν υπήρχε αναγνώριση κλήσεων εκείνη την εποχή).

Τρίχες! Ολο με μουρλές έμπλεκα. Αυτή εδώ έδινε διαφορετικό όνομα στον καθένα.
Ημουν απλώς μια αντιστοιχία στο κατάλογό της.