Γς said
Εχω τις ενστάσεις μου
>Μερικά ζευγάρωναν.
Απομονώνονταν σε κάποιο μέρος και τα έλεγαν. Το ειδύλλιο πλεκόταν. Εμείς κάναμε
πως δεν βλέπαμε.
Μια μέρα πέρασε απ το
μαγαζί μου ένα ζευγάρι, πενηντάρηδες περίπου
-Μας θυμάστε;
-Ω βέβαια (ιδέα δεν είχα ποιοι ήσαν).
-Ηρθαμε επι τέλους να σας δούμε. Θυμάστε κάποτε που (μπλα, μπλα);
-Και βέβαια το θυμάμαι (τρίχες!)
-Ω βέβαια (ιδέα δεν είχα ποιοι ήσαν).
-Ηρθαμε επι τέλους να σας δούμε. Θυμάστε κάποτε που (μπλα, μπλα);
-Και βέβαια το θυμάμαι (τρίχες!)
Τι είχε συμβεί:
Πρωτοετείς καθόντουσαν τυχαίως μαζί στα ορεινά του αμφιθεάτρου και επειδή μιλούσαν τους φώναξα:
Πρωτοετείς καθόντουσαν τυχαίως μαζί στα ορεινά του αμφιθεάτρου και επειδή μιλούσαν τους φώναξα:
-Το ζευγαράκι να κατέβει κάτω.
Αυτό ήταν. Τους έμεινε. Πάντα μαζί μέχρι το πτυχίο και μετά. Κάποτε
παντρεύτηκαν. Οι συμφοιτητές τους οι φυσικοί αυτουργοί.
-Το οφείλουμε σε σας!
Τι να κάνω κι εγώ; Εκανα πως καμαρώνω. Ο ηθικός αυτουργός…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου