Ω, γλυκύ μου έαρ!

Γς said

24 Απριλίου, 2013 at 04:37

Καμιά λέξη εύοσμη, λουλουδιάρικη, ανοιξιάτικη;

Κανένα κείμενο με βιολέτες, με ψαλμωδίες, περιφορά του επιταφίου τάχατις.
Κι οι κοριτσίστικες φερομόνες μέσα στη δροσιά της ανοιξιάτικης βραδιάς που μας έσπαγαν τη μύτη και τρέμαμε από πόθο.
Τα πρώτα μας σκιρτήματα.
Που ξαφνικά ανακαλύπταμε το θείο δράμα της ζωής. Των παθών μας τον τάραχο.

Κι ανέβαινε ο Γς με την πρόωρη ανάπτυξη και κάργα από πρεκάρσορ τεστοστερόνης, στον γυναικωνίτη με την Κατινίτσα. Και δεν άντεξε. Όπως ανέβαινε τα σκαλοπάτια μπροστά του τις άρπαξε με τα δυο του χέρια τη φούστα και της την σήκωσε.
Και από τότε τον πήρε διάολος και τον σήκωσε κι ακόμα τον κρατάει στο ύψος του.
-Ω, γλυκύ μου έαρ!