Το Καναρινί Ποδηλατο

Αναστροφή δεν λέμε την στροφή επί τόπου; Το U turn.

Το κάνω συχνά σ εκείνο το σημείο. Στο Πικέρμι. Στη διασταύρωση της Μαραθώνος με το δρόμο που πάει προς τα Σπάτα το Εκπτωτικό Χωριό (Μακ Αρθουρ Ντιζάϊν Αουτλετ και τέτοια). Α, και την Αττική Οδό.

Παλιά που ήταν ο Κώστας της Ραφήνας πρωθυπουργός η διασταύρωση είχε κάνα δυο μπάτσους τροχονόμους. Ούτε να το σκεφτείς να το επιχειρήσεις. Τώρα όμως …

Και κάθε φορά μόλις στρίψω πέφτω επάνω στο  Bike Coffee που έχε ανοίξει καιρό τώρα και έχει γίνει το στέκι των ποδηλατιστών που ανεβοκατεβαίνουν την Μαραθώνος. 
Κι εκεί στο παρτέρι του μαγαζιού ένα πεταμένο ποδήλατο. Ένα κίτρινο ποδήλατο. Και θυμήθηκα το πάθος που είχα με τα ποδήλατα πιτσιρικάς.  Κι ακόμα έχω. 
Μάζεψα πέρυσι ένα πεταμένο και το σενιάρισα. Το χάρισα σ ένα γειτονάκι.

Κι ευτυχώς που δεν επιχείρησα να κάνω το ίδιο με το κίτρινο ποδήλατο της διασταύρωσης. 
Ηταν του μαγαζιού.  Ωραία ιδέα. Αυτά τα Χριστούγεννα μάλιστα του είχαν βάλει και πολύχρωμα λαμπάκια.

Κι ήταν προχτές το πρωί  που στήθηκα έξω απ το ΛΙΝΤΛ, πριν ανοίξει για κάτι προσφορές που είχε. Και νόσου ένα άλλο κίτρινο ποδηλατο ενός τύπου που το είχε βάλει μπρος την είσοδο για να μην χάσει την σειρά του.

Είπα να του πω καμιά κουβέντα, αλλά μου θύμισε το Καναρινί Ποδήλατο και μαλάκωσα.

 Άρχισα στην ψύχρα να του λέω για τον Λευτέρη της έκτης τάξης που ήταν έξυπνος αλλά δεν ήξερε να διαβάζει. Και για τον καινούργιο Δάσκαλό του που ασχολήθηκε μαζί του.

Ακουγε και δεν σχολίαζε. Και κατάλαβα είχα πέσει σε αλλοδαπό. Ντεν καταλάβαινε. Μου είπε ότι ήταν αλβανό και του μίλησα με τα λίγα αλβανικά μου. Ντεν καταλάβαινε, πάλι.

Με δούλευε λέτε; Τι να ήταν;