295,
296:
>Σουσλόφ
Ζούκοφ.
Και
θυμάμαι πιτσιρικάς, 9 χρονών στον Κοπανά του Βύρωνα μια μέρα [μια χαρά μέρα]
που ήμουν με την μικροθεία του Δημητράκη σε κάτι βραχάκια απέναντι απ τα σπίτια
μας.
Μου
έλεγε τα διάφορα, μιας και είχα ανησυχίες και το εκτιμούσε, που καταλάβαινα
πολλά πράγματα και ήθελα να μάθω περισσότερα. Την χαλβάδιαζα και το είχε
καταλάβει και της άρεσε θαρρώ.
Λόγω τιμής την είχα ερωτευτεί και μάλιστα αγρίως. Και μου έκανε χαλάστρα ο
…Πατερούλης!
Πάνω στο καλύτερο, πάνω που ήμουν έτοιμος να με αφήσω δήθεν άδολα να πλησιάσω
περισσότερο και ίσως έπεφτε κάνα φιλάκι..ξαφνικά είδαμε απέναντι να βγαίνουν απ
τα σπίτια και να συζητάνε για το μαντάτο:
Είχε πεθάνει ο Στάλιν. Ναι ο Στάλιν. Αν ήταν δυνατόν!
Είχε πεθάνει ο Στάλιν. Ναι ο Στάλιν. Αν ήταν δυνατόν!
Και
τον διαδέχτηκε ο Χρουσιόφ [εδώ κολλάει ο Σουσλόφ]
και πήγαν να τον φάνε [κι εδώ ο Ζούκοφ].
Και μετά αποσταλινοποίηση και τέτοια. Απίστευτα πράγματα δηλαδής.
Και μετά αποσταλινοποίηση και τέτοια. Απίστευτα πράγματα δηλαδής.
Μεχρι που έπεσε στα χέρια μου στα ελληνικά τα του 20ου συνεδρίου του ΚΚΣΕ.
Τότε κατάλαβα ότι όλα αλλάζουν σ αυτόν τον κόσμο. 12 χρονών τότε και πριν πενηνταρίσω, πάπαλα, όλα τέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου