138:
>Κάθε φορά που σταματούσε το τρένο, άρχιζε να μοιράζει σουβλάκια
(καλαμάκια)στους επιβαίνοντες που είχαν απλωμένα τα χέρια έξω από τα παράθυρα
του τρένου. Ξεκινούσε από την “πλώρη” μοιράζοντας καλαμάκια χωρίς να παίρνει
χρήματα για τους δικούς της λόγους. Όταν της τελείωναν τα καλαμάκια και πριν
φυγή το τρένο, επέστρεφε πίσω για να εισπράξει τα χρήματα που της όφειλε ο
καθένας που είχε πάρει καλαμάκι . Φυσικά, ποτέ δεν εισέπραττε όλο το
ποσό για διάφορους λόγους.
Και θυμήθηκα παρόμοιες καταστάσεις πριν 55 χρόνια αλλά και δυο μέρες.
Πριν 55 χρόνια:
Εκδρομή στη Λειβαδιά. Γεμίσαμε τα
μαγαζιά της πλατείας με σταθερή και απρόσκοπτη και ανεξέλεγκτη ροή σουβλακίων από τα κάρβουνα στα τραπέζια.
Και την ώρα του λογαριασμού, επειδή τα γκαρσόνια μέτραγαν τα αποκρεατωμένα
καλαμάκια ενώπιον εκάστου άρχισε άγρια διασπορά αυτών από πιάτο σε πιάτο.
Πριν 2 μέρες:
Σουλατσάραμε και γεμίζαμε τα καροτσάκια μας με την κόρη μου στο Καρφουρ του
Γέρακα.
Είχε κι ένα σταντ με παγωμένες κόκα κόλες και άλλα σοφτ που τα τίμησα δεόντως με την δίψα που είχα κατά τη διάρκεια της
πολύωρης βίζιτας μας εκεί.
Σεμέν φεζάν ταμεία μεριά (μια που είναι, ήταν και γαλλικό το μαγαζί και στο
Παρίσι ζυγίζεις μόνος σου και σε εμπιστεύονται) ξεφορτώθηκα με τρόπο τα άδεια μπουκάλια σε
παραπλήσια καροτσάκια αθώων πελατών.
Δεν ήταν μωρέ για τα 2-3 ψωρο ευρώ.
Από συνήθεια, επειδή ήμουν με την κόρη μου, που γέλαγε. Μια ζωή την
εκπαίδευα στις πλακίτσες.
Κάποτε που έκανα κάτι ανάλογο με την κυρά μου, πήγε και επανέφερε επιδεικτικά
το σώμα του εγκλήματος. Και ανεπίδεκτη μαθήσεως και επικίνδυνη.
Γς είπε