119,
147:
Δεν
ξέρω τι λέτε αλλά τίποτε δεν με στεναχωρούσε περισσότερο από το ότι τα παιδιά
μου δεν με άκουγαν, Δεν θέλανε να εφαρμόσουν αυτά που τους έλεγα, το …
επιστέγασμα της πολετούς … πείρας μου κλπ κλπ.
Ημουν πολύ δυστυχής (εδώ υπόκρουση, θλιμμένα τσιγκάνικα βιολιά..άχ! και βάχ!).
Ημουν πολύ δυστυχής (εδώ υπόκρουση, θλιμμένα τσιγκάνικα βιολιά..άχ! και βάχ!).
Τώρα
πιά ΤΙΠΟΤΑ δεν με ευχαριστεί περισσότερο από το ότι ποτέ δεν με άκουσαν!
Ευτυχώς.
Κι έγιναν γάτες!
(υπόκρουση: Γκλόρι, γκλόρι αλληλούια!)
(υπόκρουση: Γκλόρι, γκλόρι αλληλούια!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου