Ο Φώτης, ο Θνάσης, η Αστόρια κι ένα ξυράφι

Κι ήθελε κι ο κουρέας μου ο κυρ Φώτης να στείλει το μεγάλο του γιο στον αδελφό του στην Νέα Υόρκη μπας και τον βολέψει πουθενά και βρει το δρόμο του εκεί.

-Μπράβο, αλλά πρόσεξε γα τη βίζα. Πρέπει να είναι δασκαλεμένος πριν πάει στην Πρεσβεία.

-Ξέρω, ξέρω.

Και μετά από καιρό, στο επόμενο κούρεμά μου:

-Τι έγινε με τον μικρό;

-Τον κόψανε!

-Γιατί;

-Τον ρώτησαν γιατί πάει στην Αμερική  και αυτός τους είπε ότι πάει στον μπάρμπα του που θα του βρει δουλειά για να μείνει για πάντα εκεί.

-------

Τον φίλο μας τον Θανασάκη όμως δεν τον έκοψαν. Πήγε στην Αμερική αλλά μετά μερικούς μήνες να τον πάλι στα ποδοσφαιράκια μας.

Θανάσης πήγε, θανάσης γύρισε;

Όχι βέβαια.

Τώρα είχε άλλο ακσάν. Όχι μόνο στη προφορά, αλλά και στη σύνταξη της μητρικής μας γλώσσας ξαφνικά άρχισε να παρουσιάζει δυσκολίες.

-Ke mia mera  το μπόσι, πως το λέμε εδώ,mou ipe na giriso to diakopti ON.

Και αρπάζω μια καρέκλα:

Exo re karioli!\

------

Και το ανέκδοτο λέει για έναν άλλο Θανασάκη που πήγε στην Αμερική κι έκανε χρόνια στην Αστόρια (βελτιώνονταν τα ελληνικά του, βεβαίως βεβαίως).

-Εσύ τώρα αγγλικά  ξέρεις καλά Θανάση. Πως λέμε “Ελα εδώ“;

-Καμάν!

-Και το “πήγαινε εκεί“;

-Το  “πήγαινε εκεί“;  Α, είναι πολύ απλό. Πάω εγώ εκεί και του λέω: Καμάν!

-------

Και πάμε πάλι στον κυρ Φώτη. Κουρευόμουν χρόνια εκεί. Από μικρός.

Τον είχε παρατήσει η γυναίκα του με τέσσερα μικρά αγοράκια. Τα μεγάλωνε μόνος του. Τι καλός που ήταν.

Και μια μέρα θυμάμαι που ξύριζε το διοικητή του ΑΤ Παγκρατίου.

(Ονόματα, διευθύνσεις, κουρείο στην πλατεία Πλαστήρα, όλα αληθινά)

-Ρε Φώτη, ξέρεις τώρα που είναι τα παιδιά σου;  Κι αν σου τα έχουν βάλει κάτω και στα (μπιπ);

Χάχα χα χά. 

-…

-Και τους έχουν κάνει τα κ@λαράκια χοάνες; Χάχα χα χά! Χοάνες!

Καθαρίζει το ξυράφι ο κυρ Φώτης και του το βάζει στο λαιμό:

Άλλη μια λέξη να πείς και σ έσφαξα! Κατάλαβες; ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ;

Κι ο κύριος διοικητής κατάλαβε και μάλιστα εκείνη την εποχή …