Γεωργιανές

Αχ, αυτές οι Γεωργιανές και έχω ακούσει τόσα.

Ο φίλος μου ο Διονύσης παντρεύτηκε μια απ αυτές και ξαφνικά του την έκανε για Γεωργία.

 -Το μαμά είναι άρρωστη.
Κι όλο της στέλνει λεφτά.

Κι όλο στο κινητό είναι ο Διονύσης. Μέρα νύχτα.

Η φίλη μου η Ελένη είχε μια άλλη γεωργιανή στην επιχείρησή της στο Φάληρο, που ένα φεγγάρι φρόντισε και τη μάνα της στη Κηφισιά.

Μέχρι που μπήκαν στο σπίτι στην Κηφισιά έδεσαν τη μάνα της και δεν άφησαν τιποτα.

Και η Ελένη δεν της είπε τίποτα. Κι όλο ρώταγε τις άλλες μέρες η Γεωργιανή:

-Το μαμά τι κάνει;

-Καλά είναι, γιατί ρωτάς συνέχεια;

Μέχρι που τους έπιασε όλους τους Γεωργιανούς δράστες η Αστυνομία.

Κι ένα σωρό άλλες περιπτώσεις.

Όπως η Γεωργιανή του Στέλιου που δεν έμαθα τι έγινε τελικά. Με το Στέλιο κάναμε μαζί χημειοθεραπεία και βλεπόμαστε συχνά στο Ογκολογικό των Αγίων Αναργύρων.

Βιομήχανος έλεγε (άντε να ήταν βιοτέχνης), μου έδειχνε τη φωτογραφία της. Τριανταπεντάρα, κοντά στα 70, ίσως παραπάνω αυτός.

-Γυναίκα μου.

-Την έχεις παντρευτεί;

-Όχι ακόμα.

-Μένετε μαζί;

-Όχι ακόμα.

Αργότερα:

-Μένει στο σπίτι μου τώρα.

-Α, μπράβο. Περνάτε καλά;

-Ναι. Αλλά στο σεξ. Εχω πρόβλημα.

-Ε, καλά. Δεν είσαι πια παληκαράκι.

-Όχι δεν είναι αυτό. Δεν μπορούμε να κάνουμε γιατί είναι κι ο αδελφός της.

-Τι μένει μζί σας κι ο “αδελφός” της;

-Ναι, μωρέ τον έφερε από τη Γεωργία. Να δουλέψει εδώ. Να μαζέψει κάνα γράγκο.

Και την τελευταία φορά που τον είδα:

-Α, δεν στα είπα. Απήγαγαν τον γιο της δικιάς μου στη Γεωργία.

-Τι έχει και γιο;

-Ναι. Και ζήταγαν λίτρα 100 χιλιάδες δολάρια.

-Και τι έγινε;

-Τον έσωσα.