Ενας βλάξ κι ένα φαξ

Για να μην χρονοτριβούμε και για να τον διευκολύνω συνάμα  έδωσα στον ταμεία της τράπεζας το μήνυμα που είχα τυπώσει με τον αριθμό λογαριασμού το όνομα και το ποσό που ήθελα να στείλω. Πήρε τα χρήματα κι έβαλε μπρος.

Μόνο που τον παρακάλεσα να μην κάνει κάνα λάθος.

-Ξέρω, ξέρω. Θα το τσεκάρουμε στο τέλος. Με καθησύχασε.
Εκανε τα μαγικά του εκεί στα μόνιτορ κτλ και κάποια στιγμή χρατς χρούτς, ο εκτυπωτής βγάζει ένα χαρτί.

Το παίρνει και μου δίνει το μήνυμα του η-μέιλ που του είχα δώσει,

Κι αρχίζουμε την διασταύρωση:

Αριθμός Λογαριασμού. Εταιρεία, Διεύθυνση. Ποσό και το όνομα του δικαιούχου.

Το είχε αντιγράψει σωστά:

Κάιντης Ρεγκάρντης  θα λέγαμε στα Ελληνικά.

Λόγω τιμής. Είχε βάλει το όνομα Kind Regards.

Το κατάλαβε και πάγωσε.

-Εντάξει. Του λέω. Δεν πειράζει. Διορθώστε το.

-Δεν γίνεται. Το έχω στείλει.

Τι το ήθελε το τσεκάρισμα (του IQ του);

Αμ η άλλη;.Εστελνα από Αθήνα σε μια τράπεζα στο Χιούστον ένα φαξ.

Ταχυδρομείο. Ερχεται μια νεαρή ειδική υπάλληλος-χειρίστρια του μηχανήματος.

Ένα, δύο, τρία. Να ήταν κι άλλο. Εφυγε.

-Δεν πήγε. Να προσπαθήσουμε πάλι.

Τι να της πω; Να της χαλάσω το χατίρι;

Φτου κι απ την αρχή. Το ξαναστέλνει. Επιτυχώς πάλι, από ότι είδα.

-Δεν γίνεται. Εχουν πρόβλημα.

-Τι πρόβλημα;

Δεν έχουν βάλει χαρτί στο μηχάνημά τους.

-Μπα και που το ξέρεις;

-Μα, το γράφει καθαρά εδώ. “No paper”.

Γι αυτό και δεν της τύπωνε το χαρτάκι που λέει τα σχετικά με την επιτυχία ης αποστολής.

Τι να πει κανείς για το φαξ της αλληνής;