''Κρύο κάργα. Ο κύων εγάβγαζε. Η γαλή νιαούριζε. Και η
βρόχα έπεφτε ράιτ θρου...'
-Φτου σου ρε!
Αιγάλεω. Πηγαίναμε σε μια βάφτιση και πέσαμε πάνω σε μια τρομερή νεροποντή.
Λάσπες, λίμνες οι δρόμοι.
-Ξεφτίλα!
-Ποιον βρίζεις;
-Τον Παναγιώτη.
-Και γιατί τον βρίζεις;
-δεν βλέπεις τι γίνεται;
Την άλλη μέρα πέφτω επάνω του.
-Ελα δω ρε. Τι Αιγάλεω Σίτι και τρίχες. Μπουρδέλο!
-Γιατί; Τι έπαθες;
-Μωρέ καλά έκανα και στα ‘χωσα χτες. Εφαγες βρισίδι…
-Και γιατί τα έβαλες μαζί μου;
-Μήπως ξέρω και κάναν άλλον απ το Αιγάλεω;
1 σχόλιο:
Κε Κάκτε μου, δε μπορώ να το εξηγήσω, αλλά, κι εμένα, χρόνια τώρα, το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο νού όταν ακούω για Αιγάλεω είναι ο Γ. Zαμπέτας - μάλλον γιατί υπήρξε ο ενδοξότερος κάτοικός του ever...
Δημοσίευση σχολίου