Κλειδιά

Γς είπε

10 Μαρτίου, 2014 στις 14:55

53:

>στη φωτογραφία, είναι ίδιος με το γιο ενός γείτονα μου παντοπώλη. Αφού αν είχα μεγαλύτερη οικειότητα, θα την τύπωνα να του την δείξω!

Κι αν του έλεγες και για τα σχόλια που κάναμε, θα σε πλάκωνε στο ξύλο ο μανάβης.

Πάντως προ ολίγου τύπωσα κι εγώ μια φωτογραφία. Είχα βγάλει τέσσερις φωτογραφίες για ανανέωση διπλώματος τις οποίες και πήγα αμέσως εκεί που έπρεπε.

Θυμήθηκα όμως αυτό που είπε η  φωτογράφος όταν τις είδε:

-Φανταστικές. Καταπληκτικές!

Και πήγα πάλι στη φωτογράφο που μου τύπωσε ξανά τη φωτό.

Αλλά ας το πάρουμε απ την αρχή.

Πήγαμε το Σάββατο στη Γλυφάδα στο φίλο μας τον Θόδωρο που γιόρταζε.

Και θυμήθηκα ότι πολύ κοντά [ κομμένο-αυτολογοκρισία ] και με πρόφαση ότι πάω να βρω καλύτερη θέση στο αυτοκίνητο που το είχα παρκάρει άτσαλα πετάχτηκα κάνα χιλιόμετρο πιο πέρα.

Κλειδώνω το αυτοκίνητο και ανοίγω το πορτ μπαγκάζ να πάρω κάτι. Ψάχνω μες το σκοτάδι και τελικά το βρήκα και το κλείνω, αφήνοντας όμως μέσα τα κλειδιά μου!

Το αναλήφθηκα όταν γύρισα στ αμάξι για να φύγω.

Φτού! Και τώρα τι κάνουν; Κλειδωμένο. Δεύτερο κλειδί δεν είναι σίγουρο ότι υπήρχε στο σπίτι που είναι πάνω από 40 χιλιόμετρα μακριά. Αλλά και τα κλειδιά του σπιτιού είναι μαζί με αυτά του αυτοκινήτου.

Κοιτάζω τα τζάμια και βλέπω ότι το πίσω αριστερά παράθυρο δεν έχει κλείσει καλά και μπορεί κάπως να εισχωρήσει ένα σύρμα με μια θηλιά που θα σηκώσει την ασφάλεια της πόρτας κλπ.

Κι αρχίζω τα διάφορα με την ελπίδα, που όλο και απομακρυνόταν όσο πέρναγε η ώρα, ότι θα τα καταφέρω.

Και ποιος ξέρει πόση ώρα θα παιδευόμουν ακόμα αν δεν ερχόντουσαν 4 Ζητάδες με δυο μηχανές, που προφανώς είχαν ειδοποιηθεί από τους περιοίκους  που με έβλεπαν τόση ώρα να προσπαθώ να διαρρήξω ένα αυτοκίνητο.

-Δικό μου είναι ρε παιδιά.

Συνεννοούνται με το κέντρο και τους λένε ότι το αυτοκίνητο ανήκει σε μια ξένη (από το ονοματεπώνυμο).

-Ελληνίδα είναι. Γυναίκα μου.

-Ταυτότητα.

-Είναι μέσα στο αυτοκίνητο στο τσαντάκι μαζί με το δίπλωμα κτλ.

Δεν γλύτωνα με τίποτα κι αναγκάστηκα να πάρω τηλέφωνο για να ζητήσω ενισχύσεις στο σπίτι που κάναμε επίσκεψη.

Εφτασαν αμέσως με επικεφαλής την ιδιοκτήτρια του αυτοκινήτου.

Την γλύτωσα τη σύλληψη, αν και είχα να αντιμετωπίσω τώρα την ανάκριση για τον λόγο της μετάβασής μου και του κλειδώματος του αυτοκινήτου σ εκείνο το σημείο.   

Καλέσαμε κλειδαρά, το άνοιξε κι όλα καλά.

Αμ δε!

Δεν είχαμε πάει 500 μέτρα και να ένα εκατό.

Μου κάνει νόημα. Έλεγχος και τέτοια.

-Δίπλωμα, άδεια αυτοκινήτου.

-Κυρία μου, έχετε το δίπλωμά σας μαζί;

-Ναι. Αλλά γιατί ρωτάτε;

-Θα οδηγήσετε.

-Κι εγώ τι κάνω;

-Εχει λήξει το δίπλωμά σας εδώ κι ένα χρόνο!

Και μου το πήρανε. Μου δώσανε κι ένα χαρτί για το πρόστιμο. 200 ευρωπουλάκια.

-Αν πάτε μέσα σε 10 μέρες στο ταμείο θα πληρώσετε μόνο 100.

Ξεκίνησα λοιπόν τη διαδικασία ανανέωσης του διπλώματος και είχαμε μείνει εκεί που κοίταζα την τυπωμένη φωτό.

Μάπα!