Ακουα φρέσκα

Και λέγοντας για γέφυρες, γέφυρες στενές, άρχισα να απαγγέλω το ποιηματάκι.

Ακουα φρέσκα

Βίνο πούρο.

Φίκα  στρέτα

Κάτσο ντούρο.

Κάθε γέφυρα στενή και το ποιηματάκι.

Μέχρι που το έμαθε κι ο μικρός και με ξεκούραζε.

Κι όχι μόνο στις γέφυρες.

Μέχρι που φτάσαμε στο κάμπινγκ μας.

Κι ήταν και τέσσερεις γαλλίδες.

-Μπονζούρ.

-Σαβά μπιεν;

Και το μεσημέρι ο μικρός γύρναγε γύρω από τη σκηνή τους.

“Ακουα φρέσκα, βίνο πούρο. Φίκα στρέτα, κάτσο ντούρο”.

Ωχ! Σκέψου λέει να καταλαβαίνουν ιταλικά.

Πάω να τον μαζέψω κι τις ακούω να μιλάνε στη γλώσσα τους. Οι Ιταλίδες!