Να μεγαλώνεις [ομοφυλόφιλους] γονείς

Γς said

31 Αυγούστου, 2014 at 07:10

183:

>“Δηλαδή ο Σεργουλόπουλος δεν κάνει για μπαμπάς, και κάνουν οι γονείς των χρυσαυγιτών;

Τελικά δύσκολη υπόθεση για τα παιδιά, να μεγαλώνουν ομοφυλόφιλους γονείς, σήμερα…

Καρέκλα Sato

Γς said

30 Αυγούστου, 2014 at 13:02

152:
> Και στην καρέκλα. Εξ ου και “το καλό το καρεκλάτο μόνο σε καρέκλα Σάτο”

Πρέπει να είναι Sato η καρέκλα;

>Καθιστὸ κοιμᾶται τὸ κορίτσι.

>Καθιστὸς
>ἀπαγγιάζεις καλύτερα στὸ σῶμα σου,

‘Καθιστός΄, ‘καθιστώς’ και θα το πώ:

Ενώ τη μία Κυριακή την είδα να έρχεται στο εργαστήριο ξημερώματα σχεδόν και της έκανα και πλάκα, την άλλη ήρθε μεσημεριάτικα και της ξανάκανα πλάκα:

-Τι ώρα είναι αυτή;
Πλησιάζει και ναζιάρικα:
-Να το κάνουμε καθιστώς;

(Αμάν τι να κάνουμε, πώς να το κάνουμε;)
Μέχρι να καταλάβω ότι στα Θεσσαλικά το καθιστώς, καθιστός είναι το καθεστώς…

Καλώδιο, εισιτήριο και ανδρικές σερβιέτες

Γς said

29 Αυγούστου, 2014 at 16:42

389:

>Τώρα αυτό πώς να το χαρακτηρίσω; (και πού να το βάλω;)

Κι ήταν ο φίλος μου ο Μάνος στο Μοναστηράκι (Γιουσουρούμ) που αγόρασε μια παλιά τηλεφωνική συσκευή.

-Αυτό το τρίτο καλώδιο που να το βάλω;
Κι ο παλιατζής τον έγραφε κανονικά. Κι αυτός εκεί. Ρώταγε και ξαναρώταγε, μέχρι που του λέω [δεν με είχε δει]
-Ωχ, μωρέ. Βάλτο εκεί που ξέρεις!

Και γυρίζει να μου ρίξει μπουνιά.
[Πήγαμε για μπύρες].

Τον άλλο τον Γιάννη τον βλέπω στο καράβι με μια γκομενίτσα [παντρεμένος άνθρωπος]

-Εισιτήρια παρακαλώ!
Κι αρχίζει να ψάχνεται, να ψάχνεται.
-Τι θα γίνει κύριος; Ελάτε στο λογιστήριο να πάρετε εισιτήρια.
-Μα έχω, Τι γίνανε;

Και γύρισε να μου εξηγήσει.
[Μπύρες κι εδώ]

Βρέθηκα και κάποτε κοντά στο σούπερ μάρκερτ του κουμπάρου μου του Σταύρου.
Μπήκα να του πω μια καλημέρα. Καθόταν σε ένα σκαμπό και έφτιαχνε τα ράφια.

-Σερβιέτες που έχετε;
-Στο διπλανό διάδρομο.
Κάνω ότι πήγα και επιστρέφω.
-Μα αυτές είναι γυναικείες.

Γυρίζει κι αυτός να δει τι σόι πελάτης είμαι.
[Το έχω ακούσει και από τρίτους. Το διέδωσε].

Κλπ κλπ

Βιάγκρα

Γς said

29 Αυγούστου, 2014 at 12:06

Καλά ξυπνητούρια Λεώ

“Τερμάτισε”.
Μια άλλη έκφραση είναι “έκαψε [φλάντζα]”. Την έχω ακούσει και με κάτι άλλο στη θέση της φλάντζας:

-Πάει! Το έκαψες το μηχανάκι!

Νεαρή φαρμακοποιός σε μεσήλικο πελάτη της [προφανώς και γνωστό της].
Της είχε ζητήσει ο φουκαράς εκείνα τα ρομβοειδή μπλε χαπάκια 

ΟΤΕ

Γς said

27 Μαΐου, 2014 at 12:39

193:
>Υπάρχει λύση;

Για όλα υπάρχει λύση:
Κατάργησαν το κατάστημα του ΟΤΕ και πήγα στον Γερμανό απέναντι να πληρώσω τον λογαριασμό.

-Δεν γίνεται.
-Δεν υπάρχει λύση;
-Βέβαια. Θα φύγετε απ τον ΟΤΕ και θα έρθετε σε μας.

[Αστειευόμενος (;). Είχα μπει κατά λάθος στη Βόνταφον που είναι δίπλα στον Γερμανό]

Το τεστ

Γς said

28 Αυγούστου, 2014 at 09:20

Διαβάζω εδώ:

"Κάντε το τεστ και βαθμολογήστε τη στύση σας!"

Και είπα να το κάνω.

1. Πόσο δύσκολο σας είναι να καθυστερήσετε την εκσπερμάτιση;

Χμ…

2. Πόσο συχνά φτάνετε στην εκσπερμάτιση νωρίτερα από ότι θα θέλατε;

Τι λέει μωρέ;

3. Πόσο συχνά φτάνετε στην εκσπερμάτιση με πολύ μικρό σεξουαλικό ερεθισμό;

Καλά, πλάκα κάνει.

4. Αισθάνεστε εκνευρισμό, επειδή εκσπερματίζετε νωρίτερα από ότι επιθυμείτε;

Εδώ γελάνε…

5. Πόσο σας ανησυχεί ότι η πολύ γρήγορη εκσπερμάτισή σας αφήνει τη σύντροφό σας σεξουαλικά ανικανοποίητη;

Βρε, άϊ στο διάολο, πρωί πρωί!

Και όσο σκέφτομαι ότι στα νιάτα μου, άρχιζα να λέω από μέσα μου το “Πάτερ ημών”, να σκέφτομαι τη Μπιάφρα, σκελετωμένα παιδάκια από την πείνα στην Αφρική και τέτοια μπας και κρατηθώ σαν ακροβάτης πάνω στο σκοινί.

Αλλά δυστυχώς με το ένα, δύο τρία, δεν μπορούσα να κρατηθώ και έπεφτα στο νερό [λέμε τώρα].

Πλατς !

Αγγλος εγενήθην και τοιούτος θα αποθάνω

Γς said

15 Μαρτίου, 2013 at 19:36

208,209:

[Τα πρωτόκολλα και ο κ. Κωτούλας]

Εντάξει ρε παιδιά αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν μέτριο επιστήμονα και ένα βιβλίο της οκάς, όπως τουλάχιστον κρίνεται.
Η μόνη διαφορά από πάμπολλους συγγραφείς του είδους είναι ότι ανέλπιστα έτυχε τέτοιας δημοσιότητας αυτός και το πόνημά του.
Με εφόδιο την έξωθεν «καλή μαρτυρία» είναι κάποιος πλέον.

Κι η πλακούλα (μου) σχετικά με την έκθεση των εγκλημάτων των ναζί, το Μουσείο του Τρόμου στο Βερολίνο, που έλεγα στη Σοφία (Σχ. 161), όπως ήταν το 2003 στο χώρο της Γκεστάπο.
Δεν έχω νιώσει μεγαλύτερη φρίκη. Ούτε και στο Αρμπάιτ-μαχτ-Φράι.

Ηταν ένα γκρουπ από μαθητές του Ηνωμένου Βασιλείου με δυο τρεις καθηγητές τους και τους εξηγούσαν τα ντοκουμέντα από τις εκτελέσεις των ομοφυλοφίλων. Φρίκη. Και όπως συμβαίνει σ αυτές τις περιπτώσεις προσπαθείς να κρατηθείς από κάτι, να εξορκίσεις το κακό τα απίστευτα.
-Μα δει είναι δυνατόν. Ελεγε ο δάσκαλος.
-Είναι απάνθρωπο. Είναι ..είναι …είναι.
-Καλά μην κάνετε έτσι. Ο Γς.
-Ντοντ γουόρι. Δεν τους σκοτώνουν τώρα!
Και έβαλαν τα γέλια οι δικοί μου. ΟΙ Ελληνες, οι πολύ «άντρες» με την ανακούφιση του Αγγλου.

Και για όσους δεν κατάλαβαν παραπέμπω στον Μπόστ.

Παπάς χορός

Γς said

26 Αυγούστου, 2014 at 10:13

>Ο ηγούμενος […] εξομολογήθηκε στον Νίκο:
«Νάξερες πόσο θάθελα να χορέψω τσάμικο, μα είναι κείνα τα κωλόπαιδα, που οπωσδήποτε θα με καρφώσουν στο Νομάρχη».

Πρότεινα στον παπά να ανεβάσω στο ΓιούΤιουμπ τις ζεμπεκιές που είχε ρίξει [και είχα τραβήξει] στο γάμο της κόρης μιας φίλης μου.

-Ναι να τα ανεβάσεις, Αλλά μετά να μου βρεις εκκλησία, που θα με σχολάσει ο μητροπολίτης εδώ.

Το ανώμαλον χέρι

Παν να κλείσω την τηλεόραση και μόλις πρόλαβε να πει ο τύπος στο σίριαλ:

-Μου βάλανε και χέρι δύο ανώμαλοι [στο Μοναστηράκι που τον περίμενε].

Εκεί κοντά και μένα, στην Ευριπίδου. Ενας χασάπης. Και δεν ήταν “χέρι”. Ηταν πεντακοσάρικο:

Χριστούγεννα του 69 και έχω βγεί “ωνίων“, ψωνίων. Εχω πάει δηλαδή για τα ψώνια της μονάδας, Σχολή Ικάρων εν προκειμένω, στην κεντρική αγορά. Ηταν μια συνηθισμένη μου τακτική για κοπάνα, αρκεί να γυρίζανε [χωρίς εμένα] νωρίς στο αεροδρόμιο Τατοΐου.

Εκείνη την ημέρα όμως είχαμε να αγοράσουμε πολλά πράγματα, για Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά και αργούσαμε πάρα πολύ.

Είχαμε κι έναν αξιωματικό που προσπαθούσε να βρει τα φτηνότερα προϊόντα.

Εμενε το κρέας, Βουλγαρίας ήταν θυμάμαι και χάναμε την ώρα μας από χασάπικο σε χασάπικο για μια δεκάρα.

Οπότε δεν άντεξα. Το πήρα επάνω μου. Μπένω μπροστά και λέω στο χασάπη.

-Καλό είναι το κρέας που έχεις, δεν είνσι;  Και θα πάρουμε μεγάλη ποσότητα. Κάνε μας μια καλή έκπτωση να τελειώνουμε.

Και του έκλεινα το μάτι για να συγκατανεύσει.

Οπερ και εγένετο. Μόνο που το κλείσιμο του οφθαλμού στην πιάτσα σημαίνει μίζα κι εγώ δεν το ήξερα.  Ετσι όταν φορτώναμε το κρέας κι ο χασάπης προσπαθούσε να μου βάλει στην τσέπη το κάτιτις μου, εγώ νόμιζα ότι ήταν ανώμαλος και πηγε να μου βάλει … χέρι. Μόνο που δεν τον έδειρα.

Και θα προσπαθούσα όλη μέρα να καταλάβω τι ήθελε να μου πιάσει, Τον ποπό ή τα @@, γιατί δεν μπόρεσα να καταλάβω ποιος ήταν ο στόχος του, αν δεν έβαζα το χέρι μου στην τσέπη μου που υπήρχε ένα κολλαριστό πεντακοσάρικο της εποχής.

Τα χρόνια της αθωότητας

Γς said

21 Αυγούστου, 2014 at 11:33

21:
>το πάθημα θείας φίλου μου που,[...] “Θα με δώσεις ένα δροσερό; “

Κι εγώ θυμάμαι την δικιά μου θειά στον Υμηττό [στην Λαϊκή κοντά στου Μαλτσινιώτη], που έκανε παζάρια του μανάβη:

-Τέσσερις οκάδες στο Χιλιάρικο [δραχμές, τρίχες λεφτά τότε]
-Θα μου δώσεις πέντε.
-Να σου δώσω τρεις!

Κι έλεγα [ο ίνοσεντ Κάκτος] τι σόϊ αντιπροσφορά είναι αυτή του μανάβη…

Πλατεία Αγίου Βαρνάβα

Γς said

25 Αυγούστου, 2014 at 23:05

Ρατσιστική επίθεση στην πλατεία Αγίου Βαρνάβα και πέρασα σήμερα το πρωί απ εκεί.
Με πέταξε η κόρη μου στο κέντρο από το σπίτι της σε μηδέν χρόνο.

Την ήξερα βέβαια αυτήν την διαδρομή, αλλά δεν περίμενα να την ξέρει κι αυτή. Η τελευταία φορά που πέρασα από κει μαζί της ήταν πριν πολλά χρόνια.
Είχα όλα τα πιτσιρίκια μέσα στο σκαραβαίο μου όταν είδαμε να γυρίζουν ταινία στην πλατεία. Κι όταν ο τύπος με το χωνί φώναξε “Ησυχία! Γυρίζουμε!”, έβαλα μπρoς και πλησίασα σιγά με το Φολκς Βάγκεν που έτριζαν οι λαμαρίνες του, και σφύριζαν οι τρύπιες εξατμίσεις του.
Εφτασα στο κέντρο της σκηνής και ρώτησα τον σκηνοθέτη που τα είχε παίξει: αν παίζει στο έργο κι ο Μπάρκουλης.

-Ρε συ, εδώ δουλεύουμε. Βγάζουμε το ψωμί μας.

Οντως ήταν σαχλό το αστείο μου.

Και θυμήθηκα που αποσόβησα ή τουλάχιστον προσπάθησα να προλάβω μια άλλη ρατσιστική επίθεση, που ούτως ή άλλως δύσκολα θα την έλεγες ρατσιστική.

Είχε όμως έναν μαύρο μέσα, στρατιωτικό σε κάποια αμερικάνικη βάση στη Β. Ελλάδα που φύλαγε τις ατομικές βόμβες που υπήρχαν τότε εκεί, αλλά δεν το λέγαμε. Και η άλλη ήταν μια ξανθιά αλανιάρα που του έκανε [ναι, του είχε κάνει τα διάφορα κάπου αλλού στις πολαρόιντ φωτογραφίες που κοίταζαν] παρέα στο παγκάκι.

Στο μεταξύ την χούφτονε κανονικά, αλλά χαλάλι του, η ωρα ήταν περασμένη και δεν υπήρχε ψυχή. Εκτός από έναν νεαρό που τους κοίταζε και μουρμούραγε.

-Ω, τον πούστη! Θα τον σκοτώσω τον καριόλη!

Ε, νεαρός είναι, σκέφτηκα.

-Ελα δω ρε. Πως κάνεις έτσι για μια πουτάνα;
-Μωρέ ποιος τη γαμεί την πουτάνα;
-Ε, τότε τι φωνάζεις;
-Δεν τον βλέπεις τον πούστη; Μου έχει ρημάξει τα τριαντάφυλλα.

Ηταν ο κηπουρός του Δήμου.

Chicken or fish?

Γς said

23 Αυγούστου, 2014 at 13:15

20:
Λοιπόν μου την έσπασες. Μαρτυριάρη.

Αεροδρόμιο Φρανκφούρτης.Εποχή των βομβιστικών επιθέσεων στ αεροπλάνα.
Μας σταμάτησαν σχεδόν λίγο πριν την απογείωση.
Δυο άραβες είχαν κάνει τσεκ ιν, άφησαν αποσκευές αλλά τελικά δεν μπήκαν στ αεροπλάνο.
Ολες οι αποσκευές ξεφορτώθηκαν και καθένας μας βρήκε τις δικές του.
Καθυστέρηση, εκνευρισμός. Δεν ανακάλυψαν τίποτα (;).
Τελικά κάποια στιγμή ετοιμαστήκαμε να ξαναφύγαμε. Παίρνει άδεια απογειώσεως, όταν [μπροστά μου έγινε αυτό] κάποιοι είπαν ότι δεν μπορούν να ταξιδέψουν με τέτοιο ρίσκο. Μια άτυπη ψηφοφορία με τα μάτια [συγκατένευσα κι εγώ] και το σταματήσαμε την ώρα που τροχοδρομούσε.
Αρχισε να μας μιλάει ο πιλότος, ότι μας κατανοεί αλλά όλα είναι υπό έλεγχο και ότι κλπ κλπ.
Τελικά φύγαμε. Αλλά πως φύγαμε; Κατατρομαγμένοι. Μόνο βόμβες σκεφτόμασταν και εκρήξεις.

Μέχρι που ανεβήκαμε ψηλά και λύσαμε τις ζώνες. Να πιούμε το “κόφι ορ τι” μας.
Και τότε ακριβώς στο πίσω μέρος ακούστηκε το ΜΠΑΜ!

Ηταν το καροτσάκι με τα “κόφι ορ τι” που είχε ξεφύγει της αεροσυνοδού.

Ο Ιππότης της Ασφάλτου

Γς said

22 Αυγούστου, 2014 at 12:00

11:
>Το αγώι είναι και η μεταφορά καθαυτή και η αμοιβή του αγωγιάτη

-Δεν έκανα ούτε μια κούρσα σήμερα.

Και θυμήθηκα την κούρσα που ήταν και η μεταφορά καθαυτή και η αμοιβή του ταξιτζή, του κανονικού ή του γιαλατζί. Και ποιος θυμάται αυτούς τους πειρατές … της ασφάλτου.
Θυμάστε όμως τον Ιππότη της Ασφάλτου;

Τσακώθηκα ένα βράδυ Αχαρνών και Στρατηγού Καλάρη και κατέβηκα απ τα αμάξι και πλακωθήκαμε άσχημα με έναν τύπο.
Κυλιστήκαμε στην άσφαλτο.
Μου έπλυνε το παντελόνι η δικιά μου [σπιτωμένος στις Τρεις Γέφυρες] και το καμάρωνε.

– Ο ιππότης μου. Ο Knight Rider.

Ο χωροφύλακας

Γς said

22 Αυγούστου, 2014 at 09:57

Καλημέρα
Δεν τελείωσα την ανάγνωση του ορεσίβιου πονήματος [τον ευχαριστούμε] και πνίγομαι από αγανάκτηση που ποτέ δεν έτυχε δημοσιότητας ένα ιδιότυπο ποδοκόπι που εξασκούσε πάνω μας [στο μισθό μας] ο ταμίας της σχολής μας.
Για χρόνια κρατούσε από τον καθένα ένα ποσό [που αυτός έκρινε] έτσι, με το “έτσι θέλω”.

Και είχε τόσο πλάκα τότε [1975 και για αρκετά χρόνια] καθαρίστριες, παρασκευαστές, γραφιάδες και καθηγητές ΑΕΙ [πράγμα!] να περιμένουν στην ουρά να πληρωθούν και να δέχονται αδιαμαρτύρητα το χαρατσοποδοκόπι αυτό.

Απίστευτο και όμως αληθινό.

Κάποτε όμως άλλαξε ο ταμίας και σταμάτησαν αυτά.
Πήγαινε στην τράπεζα, υπουργείο [δεν ξέρω που] μια φορά το μήνα και έφερνε το μπαγιόκο που το μοίραζε ακέραιο στον καθένα.
Τον συνόδευε, για λόγους ασφαλείας κι ένας υπάλληλος της σχολής [πρώην χωροφύλακας].
Καλό παιδί. Μόνο που χάθηκε ξαφνικά σε μια τέτοια αποστολή [μαζί με τα 11 εκατομμύρια -της εποχής] και δεν ξαναγύρισε [μέχρι να πάρω σύνταξη]

Κρασί Αμαλία

Γς said

21 Αυγούστου, 2014 at 09:56

96:
>Γς,για να μη μπερδεψεις τα κρασα,

Στο σπίτι της φίλης μου Ιωάννας.
Γενέθλια της κόρης της. Και όλος ο καλός ο κόσμος, εκτός από εμένα [τον πολύ καλό εκπρόσωπο του καλού κόσμου εννοώ].

Και θυμήθηκα κάτι άλλα γενέθλια και ανατρίχιασα.
Τι περιπέτεια κι αυτή τότε;
Ενώ εδώ πολιτισμένη ατμόσφαιρα [και τέτοια].

Α, και μια κιθάρα, που την μπανίζω κάπου να με μπανίζει [κοιτάζει] επίσης.
Την πήρα, κάθισα κι άρχισα να την γαργαλάω.

Ρομάντζα, το κλασσικό κομμάτι μου ήρθε και άρχισα να το εκτελώ [εν ψυχρώ].
Ναι, σταμάτησαν και με άκουγαν. Το παράκανα όμως.
Μέχρι που ένας άγνωστος της παρέας:

-Συγνώμη κύριε. Άλλο κρασί ξέρετε να παίζετε;

Ηταν η εποχή που ένα καινούργιο προϊόν, κρασί Αμαλία, διαφημιζόταν νύχτα μέρα με ένα σποτάκι επενδυμένο μ αυτό το κλασικό παραδοσιακό κομμάτι κιθάρας.

Touch The Hand

Γς said
20 Αυγούστου, 2014 at 13:07

41:
Λίγο Κάντρι [Conway] ακόμα;

Αφιερωμένο στον Μιχάλη και όλο το Τέξας!

Don't Cry Joni

Γς said

20 Αυγούστου, 2014 at 12:57

41:
Προφανώς λάθος [για το αστεροσκοπείο].

Και γιατί βάζεις καρακιτσαρία βίντεο;

Να σου ρίξω κι εγώ ένα γλυκύτερο “Ντον’τ κράΙ” να μάθεις [να καθαρίσει και τ αυτάκι μας]

Αρθούρε Ρεμπώ

Γς said

19 Αυγούστου, 2014 at 18:02

16:
Πήγα λοιπόν στην τράπεζα και στο φαρμακείο, που σας έλεγα.

Στην τράπεζα συνάντησα έναν τύπο που πήγαινε από το ταμείο στο διευθυντή και τούμπαλιν. Τελικά σταθεροποιήθηκε στην ουρά και άρχισε να με κοιτάζει [και με το δίκιο του αφού τον κοίταζα]. Κοίταζα την μπλούζα που φορούσε. Ηταν ένας σταμπωτός στόχος, που μου θύμιζε το σήμα των πολυκαταστημάτων Target στις Γιου ες έι.
Τελικά δεν άντεξα:

-Καλά ρε, πως έρχεσαι έτσι στην τράπεζα; Δεν φοβάσαι;
Τα χρειάστηκε, αλλά τον ξεπέταξα αμέσως.
-Αν γίνει καμιά ληστεία και συμπλοκή, ο πρώτος που θα ξαπλώσουν θα είσαι σύ με τέτοιο στόχο που φόρεσες.

Ησύχασε [και γέλασε κιόλας]

Ο άλλος ήταν ο Αρτούρο.
Ετσι τον φώναξε κάποιος στο Φαρμακείο. Και φυσικά ήταν Αλβανός. Φαινόταν.
Τι σου είναι πάντως αυτοί οι Αλβανοί, Δεν έχουν αφήσει Αρτούρο για Αρτούρο Ερνέστο, Ραϋμόνδο και πάμε λέγοντας. Εχουν βουτήξει όλα τα φαντεζί βαπτιστικά ονόματα της ευρωπαϊκής ιστορίας. Είναι να μην έχεις το πλιάτσικο στο DNA σου.

Αυτά σκεπτόμουν και τον κοίταζα [που με κοίταζε γιατί τον κοίταζα].
Κάτι έπρεπε να του πω κι αυτουνού.

-Ρε Αρτούρο, τον Ρεμπώ τι τον έχεις;
-Φίλο μου είναι! [Σε ντε-τε χρόνο!]
Όχι ρε γαμώτο, είπαμε να βουτάμε αλλά όχι κι έτσι…