Τον
αναφέραμε κάμποσες φορές τον Κωνσταντίνο Σάθα εδώ. Από τους επιφανέστερους Έλληνες ιστορικούς της νεότερης
Ελλάδας και από τους
πρωτοπόρους των νεοελληνικών ερευνών.
Τον
θυμήθηκα σήμερα 12 Αυγούστου με τις Περσίδες. Τα πεφταστέρια που μας
επισκέπτονται αυτήν την νύχτα κάθε χρόνο. Τα απομεινάρια του κομήτη Σουίφτ-Τάτλ
που εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης με τεράστιες ταχύτητες και καίγονται
μέσα σε δευτερόλεπτα. Ονομάζονται Περσείδες, επειδή το ακτινοβόλο σημείο τους
προβάλλεται στον αστερισμό Περσέα.
Κι ήταν το 1997, μια Αυγουστιάτικη νύχτα που πήγαμε να απολαύσουμε το
φαινόμενο. Ηταν η χρονιά της ομαδικής αυτοκτονίας, πριν μερικούς μήνες, της
ομάδας Heaven's Gate για να τηλεμεταφερθούν σε ένα διαστημόπλοιο που πίστευαν
ότι ακολουθούσε τον κομήτη Hale–Bopp…
Και ψάχνοντας ένα ήσυχο μέρος με ελάχιστο φωτισμό καταλήξαμε με την κόρη
μου και τις φιλενάδες της στο λιμανάκι κοντά στις δυο μικρές σήραγγες μετά τη Βάρκιζα και πριν από την Αγία Μαρίνα,
στην παραλιακή λεωφόρο Αθηνών-Σουνίου, την Λουμπάρδα ή τρύπα
του Καραμανλή .
Στρώσαμε κουβερτούλες στην άμμο και ξαπλώσαμε κοιτάζοντας τις Περσίδες στον
Ουρανό.
Ανάλογα με το μέγεθος, την κατεύθυνση και την διάρκεια της πτώσης ήταν και
οι επευφημίες του κόσμου γύρω μας.
Και φυσικά ο φωνακλάς, χωρατατζής Κάκτος-Γς πρωτοστατούσε.
Και όταν έπεσε ένα μεγάλο καλοζυγισμένο, χορταστικό πεφταστέρι, δεν άντεξα:
-Τι είναι αυτό; Σαν γαλακτομπούρεκο είναι!
Γέλια, χαμός από τους γύρο μας. Και εδώ μπαίνει ο ιστορικός:
-Σαν γαλακτομπούρεκο του Σάθα! Συμπλήρωσε κάποιος, προφανώς γείτονάς μας.
Ηταν για τον Σάθα και το περίφημο γαλακτοζαχαροπλαστείο του, απέναντι στου
Δεληολάνη στο Παγκράτι.
Το καλύτερο γαλακτομπούρεκο της εποχής [εντάξει της περιοχής]
Γς said