Γς said
Καθηγητές
ήταν κι αυτοί:
Φρερ Ασεντινί (Ακίνδυνος) -> (λίαν) Επικίνδυνος
[υποδιευθυντής. Ψηλά στην Ιεραρχία. Υποβιβάστηκε όμως σε απλό μοναχό όταν έφυγε για εξωτικό προορισμό με τη μάνα κάποιου συμμαθητή μας, ενώ τάχα μου πήγαινε στο Λονδίνο για θεραπεία πάθησης μαϊμού. Και έπαιρνε ένα ύφος χιλίων καρδιναλίων όταν μας έλεγε την προσευχή το πρωί: Ο νομ ντι περ, ντι φις ε ντι σεντ εσπρί ].
Φρερ Ατανάζ-> Σατανάς.
[Με είχε ταράξει στις μπουνιές, αλλά άνθρωπος δεν έγινα. Μας έδινε και τα φακελάκια-προσκλήσεις για τσάϊ -καψόνια]
Φρερ Ασεντινί (Ακίνδυνος) -> (λίαν) Επικίνδυνος
[υποδιευθυντής. Ψηλά στην Ιεραρχία. Υποβιβάστηκε όμως σε απλό μοναχό όταν έφυγε για εξωτικό προορισμό με τη μάνα κάποιου συμμαθητή μας, ενώ τάχα μου πήγαινε στο Λονδίνο για θεραπεία πάθησης μαϊμού. Και έπαιρνε ένα ύφος χιλίων καρδιναλίων όταν μας έλεγε την προσευχή το πρωί: Ο νομ ντι περ, ντι φις ε ντι σεντ εσπρί ].
Φρερ Ατανάζ-> Σατανάς.
[Με είχε ταράξει στις μπουνιές, αλλά άνθρωπος δεν έγινα. Μας έδινε και τα φακελάκια-προσκλήσεις για τσάϊ -καψόνια]
Φρερ Ζοζέφ (Ο ηγούμενος της Μονής) -> Μαρία.
[Ηρεμη φυσιογνωμία. Ο πανταχού παρών, σαν άυλο πνεύμα. Κάποτε την βρήκαμε με ένα ξεκούρντιστο πιάνο σε ένα σκοτεινό υπόγειο. Του δώσαμε και κατάλαβε!
Χέι μάμα ντόντγιου τριτ μι ρόν
Το κάναμε Αμέρικαν Μπαρ!
Και ξαφνικά παγώσαμε: Είχε μπει αθόρυβα η Μαρία και καθόταν στο βάθος και μας άκουγε. Αυτός σίγουρα είναι στον παράδεισο…]
3 σχόλια:
Τα τελευταία χρόνια γνωρίσαμε τα ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας, τη γλώσσα τους αλλά και πολλά από τα τραγούδια τους, όπως το υπέροχο "άντρα μου πάει" που ερμηνεύει η Μαρία Φαραντούρη, χάρη στις άοκνες προσπάθειες της φιλολόγου-συγγραφέως, Ανζέλ Μεριανού.Αν το
ψάξεις το Θέμα θα καταλάβεις την
προσφορά του αδελφού Ακίνδυνου
Ιδέα δεν έχω. Καμιά αναφορά;
Ευχαριστώ. Βέβαια με την απόσταση των 50+ χρόνων το έχω ρίξει στην πλάκα, γνωστή κατάσταση μαθητών για τους καθηγητές τους, αλλά ο αδελφός Ακίνδυνος είχε το χάρισμα της επικοινωνίας. Δημοσιοσχετίστης ολκής.
Θυμάμαι κάποτε σε μια εκδρομή που χασμουρήθηκα από την κούραση ήρθε και κάθισε δίπλα μου και μου εξήγησε πόσο αντιαισθητικό ήταν να ανοίγω διάπλατα το στόμα μου. Κάθε φορά τον θυμάμαι καθημερινά από αυτό και μόνο.
Αμ, κι ο φρερ Κρισολόγκ. Ο γλυκύτατος. Ημουν πολύ συνδεδεμένος μαζί του. Τι να πρωτοθυμηθώ;
Απόφοιτος της Σχολής;
Τουλάχιστον. Θα ήθελα να ξέρω. Σας ευχαριστώ από καρδιάς.
Δημοσίευση σχολίου