Ξύπνησα σήμερα και όπως έκανα ένα μικρό σουλάτσο στα
λουλούδια μου έπεσα πάνω σε ένα συγκεκριμένο φυτό. Ζούσε! Μια χαρά ήταν. Ώστε ήταν
στο όνειρό μου που είχε ξεραθεί. Χάρηκα.
Εφτιαξα καφέ και πήγα
στο γραφείο μου. Οι δυό οθόνες με περίμεναν. Το Φέις Μπουκ αριστερά που η φίλη μας
η Αγάπη κάθε μέρα μας υπενθυμίζει
επετείους, γεννήσεις, θανάτους .
Κι ούτε μπορείς να φανταστείς σε ποιον, που και πότε θα σε ταξιδέψει πρωί πρωί.
Κι ούτε μπορείς να φανταστείς σε ποιον, που και πότε θα σε ταξιδέψει πρωί πρωί.
Με πήγε όμως και σ έναν άλλον Κοέν.
Αυτός ο Κοέν, ο Λέων Κοέν, είχε το τυπικό εβραίικιο εμπορικό στο Βύρωνα. Στην Αγία Σοφίας, απέναντι από το θερινό σινεμά την ΑΝΑΣΤΑΖΙΑ, που τώρα είναι ... LIDL!
Τον θυμάμαι γεροντάκι. Και την γυναίκα του. Πότε με την θεια
μου, πότε με τη μάνα μου πηγαίναμε στο μαγαζί τους. Τι ωραία ήταν τότε, που η
επίσκεψη στα μαγαζιά ήταν σαν επίσκεψη σε φίλους, σε συγγενείς.
Κι ήταν σαν συγγενείς μας. Ιδίως η κόρη τους η Αννούλα 20-25 χρονών., που
ήτανε και ομορφούλα,
Και να λοιπόν ο Κάκτος της πρώτης δευτέρας τάξης Δημοτικού
μπαίνει μια μέρα στο μαγαζί σαν πελάτης.
Τον βλέπει η Αννούλα «Τι κάνεις Γιαννάκη;» και τον … φιλάει
στα μαγουλάκια!
Ειχα μαζέψει μερικά λεφτάκια από ρέστα και τέτοια και
πήγαινα να κάνω τα κουμάντα μου. Για τον μπερντέ του Καραγκιόζη μου.
-Πανί
2 σχόλια:
Κύρ Γιάννη, γιατί δεν λέτε ότι οι Εβραίες πάνε μόνο με Εβραίους γιατί αυτό τους επιβάλει η Θρησκεία τους; Γι' αυτό δεν σάς κάθισε η Αννούλα η Κοέν, γιατί ήσασταν απερίτμητος
Μέχρι εδώ έφτασε ρε γαμώτο το επιτελείο!
Δημοσίευση σχολίου