Ντε Γκωλ

Καψούρης με την Μαρία πήρα το τρένο για την Θήβα ένα απόγευμα. Ελα όμως που ΣΕΚ (ήταν) αυτοί οι Σιδηρόδρομοι του Ελληνικού Κράτους. Δεν ήταν δυνατόν να μην έχουν καθυστέρηση. Εφτασα μεσάνυχτα και δεν υπήρχαν κινητά τότε για να την ειδοποιήσω ότι θα έφτανα τόσο αργά.

Την είχα γνωρίσει σε μια εκδρομή που είχαμε κάνει με το Πανεπιστήμιο. Για κοντοσούβλια είχαμε μπει στο μαγαζί του πατέρα της και με θανατηφόρα βέλη βγήκαμε.

Επρεπε να περιμένω να ξημερώσει. Κι εκεί που σουλατσάριζα να ένας χωροφύλακας,

-Για έλα δω ρε. Πως σε λένε;

-Κάκτος Κακτόπουλος.

-Που μένεις;

-Πανόρμου 101.

-Που είναι αυτό ρε;

-Στο Βύρωνα

-Υποπτος μου φαίνεσαι. Για έλα δώ.

Και πάμε στο Σταθμό τηε Χωροφυλακής. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι ενώ πηγαίναμε ήρεμα συζητώντας, μόλις φτάσαμε έξω απ την πόρτα άρχιζε να φωνάζει:

-Προχώρα ρε! Αυτό που σου λέω! Κάτσε φρόνημα!

Τελικά μπήκαμε και ο Μοίραρχος Υπηρεσίας με ρώτησε τι θέλω στη Θήβα τέτοια ώρα.

-Τουρισμό.

-Για άδειασε τις τσέπες σου.

3 δραχμές και 20 λεπτά μόνο για τα τσιγάρα μου.

-Και με αυτά τα χρήματα τουρισμό;

Ατάραχος εγώ.

-Κι αυτό τι είναι;

Παίρνει τη ζελατίνα μέσα στην οποία είχα βάλει τον ‘διορισμό’ μου ως αστυνομικού:

‘Ημείς ο Διοικητής Ασφαλείας Αθηνών (δεν θυμάμαι τοόνομά του) Καραχάλιος ορίζουμε τον Κάκτο Κακτόπουλο (Γς) ως ΄έκτακτο αστυνομικό υπάλληλο’

Το ‘από τόσο έως τόσο Μαΐου 1963’ (επίσκεψη Ντε Γκωλ) το είχα διπλώσει και δεν φαινώταν.

Κόκκαλο ο Ενωμοτάρχης.

-Καφεδάκι; Τσιγαράκι;

Η χωροφυλακή ένοιωθε μειονεκτικά μπρος στην Αστυνομία.

Την έβγαλα καθαρή και το πρωί ήμουν στη Μαρία.

Α ναι. Κατά τις δύο ήρθε μια δαρθείσα σύζυγος με τον αδελφότης και κατέθεσε μήνυση για τον ξυλοδαρμό της.

Στις πέντε ήρθε ο σύζυγος  με τον παράγοντα-δικηγόρο και το φιξάρισαν.

Εξαφάνισαν τη μήνυση!