Στάσεις

Ηταν η εποχή που μια άλλη φοβία έκανε θραύση στα στέιτς.

Του πνιγμού από κάτι που σφηνώνει στον οισοφάγο.

Και βλέπω μπαίνοντας στο μαγαζί τη γραμματέα με δυο τρεις άλλες  να βάζουν στον τοίχο μια αφίσα με οδηγίες αντιμετώπισης αυτής της κακιάς ώρας. Στέκομαι κοιτάζω τον άντρα που σφίγγει την κοπέλα από πίσω και με μια δυνατή ώθηση της γροθιάς του κάτω από το στέρνο προκαλεί αυτό, αυτό κι εκείνο και βουαλά η απόφραξη.

Διάβαζα τις οδηγίες και έβλεπα την εικόνα, με ανοιχτό το στόμα. Είχα φρικάρει.

-Τι δεν σου αρέσει; Δεν τα ήξερες;

-Όχι, αυτή τη στάση δεν την ξέρω!

Κι αρχίζουν όλες να μου βάζουν πάγο, ότι όλα τα βλέπω σεξουαλικά και τέτοια.

Κι αμέσως αντέδρασα και σκάρωσα ένα ανέκδοτο (μήπως το είχα ακούσει;), που παραδόξως άρεσε:

Προσλάμβανε κάποιος γραμματέα και της υπαγόρευε ένα κείμενο.

-Dear Sir.

D-e-a-r (ψάχνει το s) S-u (βάζει μπλάνκο) i-r.

Καράφλιασε το Μπος. Την πλησιάζει, την κοιτάζει και της λέει:

-Τυφλό σύστημα δεν ξέρεις;

Κι αυτή όλο νάζι:

-Όχι! Αυτή τη στάση δεν την ξέρω.