Λονδίνο 199κάτι.
Ηταν μια διαμαρτυρία για την τότε κατάσταση στο Ιράν του Χομεϊνί. Πλησίασα
και προσπάθησα να αστειευτώ (ως συνήθως) και ρώτησα με ύφος:
–Τι παίζει εδώ ρε μάγκες;
Δεν ήταν η πρώτη φορά που με πέρναγαν για Πέρση, αλλά εκεί σίγουρα με
θεώρησαν και υποστηρικτή του καθεστώτος οι εγγλέζοι . Μου εξήγησαν τι παίζει
δείχνοντάς μου τα δόντια τους. Μερικοί μάλιστα (ιρανοί «πατριώτες» μου) μου
αγριοφώναζαν στα Φαρσί.
Το απολάμβανα, αλλά αμέσως το γύρισα από το προκλητικό στο ήρεμο. Τους
άκουγα με προσοχή και έκανα πως τους καταλάβαινα και ότι συμφωνούσα με αυτά που
μου έλεγαν στα Φαρσί, που δεν καταλάβαινα γρι.
Κι απάνω που είχαν ηρεμήσει διότι
έδειχνα ότι είμαι δικός τους ή διότι με είχαν πείσει, τους λέω:
-Δίκιο έχετε. Πρέπει να τον υποστηρίξουμε τον Ιμάμη!
Κι έβαλα τα γέλια. Κι αυτοί. Με τον χωρατατζή
γιουνάνη.
Είχαν πράγματι σενς οβ χιούμορ…
Ευτυχώς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου