Ενα μεσημέρι

Γς είπε

8 Μαρτίου, 2013 στις 11:28

11:
>- Κυρία μου δεν έχω πρόβλημα που είσαι γυναίκα. Έχω πρόβλημα που είσαι άσχετη!

Δεν έχω πρόβλημα που είσαι νέγρος. Εχω πρόβλημα που είσαι μαύρος.

‘Η κάτι τέτοιο. Πλάκα κάνω. Ούτε κι εγώ έχω πρόβλημα που είναι σχετικές… με πολλά.

Κι οι ρουφιάνες πως τα καταφέρνουν την ίδια στιγμή να κάνουν ένα σωρό πράγματα και να ελέγχουν άλλα τόσα.
Μάλτιτάσκιν' του κερατά.

Ολα τα ξέρουν.
Μόνο να κοιτάξουν το κοντέρ του αυτοκινήτου δεν ξέρουν. Να δουν αν ήταν στο καφενείο με το Γιώργο κι όχι 100 χιλιόμετραστις  στις ψαροταβέρνες στην άλλη άκρη με το γκομενάκι.

Και παίρνω τηλέφωνο τον μακαρίτη τον Θανάση (αυτοκτόνησε νωρίς, στα 27 του).
-Ρε αμα σε πάρει η Βούλα (μακαρίτισσα επίσης πρώην κυρά μου) ήμουνα όλη τη νύχτα εκεί. Γκέγκε;

-Εγινε.

Χαζοξενυχτάγαμε που και που με την κυρά μου στο σπίτι του στην Καλλιδρομίου και το φιλοσοφούσαμε με τη παρέα μας φοιτητές

Κι ερχόταν ο νεαρός τότε Ξαρχάκος από πάνω: 
-Καντε λίγο ησυχία ρε παιδιά. Του μπερδεύαμε τις νότες στο πιάνο..

Πάω λοιπόν σπίτι.
-Ημουν στο Θανάση.
-Και να ήσουν εκεί, με καμιά μικρή θα ήσουν.
-Α, όχι τέτοια! Ή παίρνεις τηλέφωνο να δεις ή μόκο!

Τελικά πήρε. Αλλά μετά από κάποια βδομάδα.
(αλλάζοντας τη φωνή της):
-Γειά σας, είμαι η κοπελίτσα που ήμασταν το βράδυ της Τρίτης με το Γιάννη στο σπίτι σας.
Κι ο δικός μου:
-Πρώτα πρώτα το Γιάννη έχω να δω δύο μήνες!
-ΟΚ, Θανάση. Αυτό ήθελα να μάθω!

Γάτα ήταν η δικιά μου, θεός ‘σχωρέστην.
Και να μην ξέρω σε ποιο μισό του ουρανού είναι..
Αλλά τι πειράζει κει κάτω στα καζάνια που θα πάω εγώ με τα φιλαράκια μου…