Ηταν λίγο σατράπης ο
θείος Περικλής, αλλά κι η θεία Ασπασία δεν πήγαινε πίσω. Του είχε κάνει τη ζωή
ποδήλατο.
Δεν θα ξεχάσω κάποτε που
σκαρφαλώναμε στον Υμηττό, εκεί ψηλά στα βράχια τον είδα να κάθεται και να
ρεμβάζει την Αθήνα κάτω. Είχε πάρει τα βουνά ο φουκαράς.
Και ήρθε το πλήρωμα του
χρόνου και σε κάτι ζέστες που πολύ τις φοβόταν ο θείος Περικλης, παρόλο ότι είχε
αρκουντίσιον τον έπιασε η καρδιά του.
Πήρε το 166 η θεία, αφου
βεβαιώθηκε πρώτα λένε οι κακές γλώσσες, και πάει και μας τελείωσε.
Και πέρασαν χρόνια πολλά
μέχρι να ανακαλύψει το διπλό πάτο σε ένα συρτάρι. Εκεί που ο θείος έκρυβε τα
λεφτά του. Άχρηστα πλέον χαρτονομίσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου