Μη σου ξεφύγει τίποτα!

Ωραίο το μανιάτικο το σόι μου.
Μπορεί μερικοί να εξόκειλαν, αλλά ο βασιλιάς βασιλιάς!
Σας έχω μιλήσε για τη θειά μου, επί του θέματος αυτού. Τη θειά μου καλέ, εκείνη που ήθελε να τη φωνάζω Καίτη.

Υπήρχε όμως κα μια άλλη που έμεινε πιστή στις παραδώσεις. Ας έγινε ο αδελφός της αρχικομμούνα. Αυτή εκεί. Ελιά ελιά και Κώτσο Βασιλιά, δεν έφτανε στις γνώσεις τη μάνα μου που ήξερε απ έξω κι ανακατωτά όλα τα βασιλικά σόγια της Ευρώπης. Σκέτο βασιλικό ληξιαρχείο ήταν. Παρ όλα αυτά ιδεολογικά ήταν σαν μια σταγόνα νερό με τον Κουκουέ αδελφό της. Κι όμως με τα ίδια μου ματάκια την είδα να ρίχνει το δάκρυ της αρκούδας όταν ο Αναξ της έλεγε στο δημοψήφισμα ότι θέλει να ξαναγυρίσει στο σπιτάκι του και άλλα τέτοια.

Η άλλη λοιπόν η θεια μου, η Σοφία, θεογκόμενα του μεσοπολέμου, ήξερε τα πάντα από την ιδιωτική ζωή των εστεμμένων και των παραφυάδων αυτών. Πολυλογού, της άρεσαν τα πικάντικα. Πιτσιρικάς ακόμη και μου έλεγε για τα προχωρημένα για την ηλικία μου βίτσια τους.
Εχω ακούσει για όργια και όργια τους. Ελαμπε το μάτι της όταν τα διηγείτο και δεν ξέχναγε κάθε φορά να σοβαρεύεται στο τέλος και να μου εφιστά την προσοχή:

 -Μη σου ξεφύγει καμιά κουβέντα!
Το έλεγε μέχρι το 2003, που έζησε, όταν μου διηγείτο ιστορίες του Γεωργίου Β’ με αρτίστες και τούρτες στο ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας (Χλωμό βέβαια, όχι για τη Μεγάλη Βρετανία, ούτε για τις τούρτες): 

–Μη σου ξεφύγει τίποτα!