Αγιος Νικόλαος ο Χαστουκιάρης

Αχ αυτές οι μετατροπές ονομάτων από αρσενικό σε θηλυκό και τούμπαλιν.

Στην εκκλησία. Βαφτίζαμε τον δεύτερο γιό μας Νίκο (το όνομα του πεθερού μου).

-Βαφτίζεται ο δούλος του θεού…

-Φλώρος. Νονά και μαμά μαζί.

(Φλώρα λέγανε την πεθερά μου που την είχε κάνει πρόσφατα)

-Τι Φλώρος πάτερ μου. Νικόλαος!

Με κοίταξε άγρια ο παπάς και πήγε να συνεχίσει με το Φλώρος.

-Πάτερ μου, η παριανή πεθερά μου το πήρε το όνομα από τους καθολικούς στις Κυκλάδες.

Εμείς είμαστε ΧΟ! Νικόλαος, ο προστάτης των Ναυτικών!

Ανένδοτος ο πάτερ.

Ανένδοτος κι εγώ. 

Θα έκανα τον Προφήτη Ηλία στο Παγκράτι λαμπόγυαλο. Θα άρχιζα να κατεβάζω καντήλια, αγίους, τα πάντα-όλα, προκειμένου να γλιτώσω το παιδί από κοινωνικό στιγματισμό.

-Τι Φλώρος πάτερ; Νικόλαος που είναι και αντρικό!

-Αντρικό; (έκανε πως δεν κατάλαβε το υπονοούμενο).

-Ναι, αντρικό. Ο Αγιος Νικόλαος ήταν άντρας. Χαστούκισε και τον αιρετικό Αρειο εις την Α’ Σύνοδο της Νικαιας!

Αυτό ήταν:

-Βαφτίζεται ο δούλος του Θεού Νικόλαος!

Αμήν

Από:  Οι λέξεις έχουν την δική τους ιστορία