Από την μέσα μεριά της Τήνου στην
Κυψέλη. Στον ακάλυπτο χώρο που έβλεπαν 3-4 πολυκατοικίες.
Βραδάκι, καλοκαιράκι, ζέστη.
Ραδιόφωνα, φωνές, στριγγλιές, παιδιά, γατιά και όλα τα καλά.
Και όσο περνάει η ώρα κατεβαίνουν
τα ντεσιμπέλ, μένουν μόνο οι πιρουνιές μαχαιριές και κουταλιές στα πιάτα και
αυτά που λένε οι βραδινοί συνδαιτυμόνες των μπαλκονιών.
Και μετά απόλυτη ησυχία. Μόνο τικ
τικ τακ και μετά ένα δυνατό ΤΑΚΤΑΚ! Και πάλι απ την αρχή.
Τα ζάρια. Τικ τικ τάκ. Ντόρτια,
λίγα δευτερόλεπτα σκέψης και μετά τα πούλια να προσγειώνονται θορυβωδώς στην
καινούργια τους θέση στο τάβλι ΤΑΚΤΑΚ!
Αμίλητοι οι παίκτες, μόνο τα
ζάρια και τα πούλια.
Και ξαφνικά μια δυνατή υστερική
γυναικεία φωνή:
-Σταματήστεεεεε!
Ο ήχος των ζαριών + πουλιών μέσα
στο τάβλι που κλείνει και όνειρα γλυκά γλυκιά παλιά Κυψέλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου