Η Δίκη

Δάσκαλοι και δάσκαλοι. Ολων των βαθμίδων. 
Μιλούσαμε σε ένα ιστολόγιο για αυτοκτονίες φοιτητών που μπορεί να έχουν αιτία ακόμη και καθηγητικές συμπεριφορές. Υπερβολές! Και βέβαια υπερβολές. 
Σιγά μην αφήσει ένα νέο παιδί ένα χοντρομαλάκα καθηγητή να του σμπαραλιάσει τι ζωή.

Όμως αξίζει να αναφέρω μια τέτοια περίπτωση που ισχυρίστηκε  ένας συνάδελφός μου:

Ετυχε να βγάζω σπυράκια στις ενδοπανεπιστημιακές ραδιουργίες συμμορίες διεργασίες. Δεν τα πήγαινα. Για τον απλό λόγο ότι δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Γι αυτό κιόλας έπαθα όσα έπαθα. Δεν μετάνιωσα.

Αν δεν υπακούς στις βρωμοκλίκες πρέπει να συντριβείς.
Κάθε λίγο είχα ΕΔΕ. Κάθε τόσο φτιαχτές καταγγελίες στο τύπο. Κάθε τόσο εκπομπές στην Τηλεόραση. Δεν κωλώνουν. Κάθε τόσο στον ανακριτή. Κάθε τόσο μηνύσεις, μηνύσεις, μηνύσεις.

Και βέβαια, τίποτα δεν έμεινε απάνω μου, Αθωώσεις, αθωώσεις, αθωώσεις.
Μου έκαναν τη ζωή δύσκολη, πάρα πολύ δύσκολη, και εμένα και στους φοιτητές μου ακόμη που οι άνανδροι ‘δάσκαλοι’ κυνήγησαν.

Κι όσο θυμάμαι σε καταλήψεις να είναι όλο το προσωπικό στα κάγκελα και να εκλιπαρεί ματαίως για μια ολιγόλεπτη άδεια εισόδου και τις πόρτες να ανοίγουν διάπλατα άμα τη εμφανίσει του αυτοκινήτου μου. Χαιρέκακος ε; Ε, ναι!

Και η περίπτωση της αυτοκτονίας που λέγαμε:
Ο Γς δικαζόταν στο Τριμελές. 2004.
Ηταν η μόνη δίκη που έγινε εκείνη την ημέρα. Κράτησε όλη την ημέρα. Ολες οι άλλες του πινακίου αναβλήθηκαν.
Για τα μάτια ο κατήγορός μου είχε προσθέσει και άλλους συναδέλφους στο κατηγορητήριο, όπως π.χ. τον πρύτανη.
Τι είχα κάνει ο δόλιος; Είχα εμποδίσει τον αποκλεισμό των φοιτητών μου από το εργαστήριο παραβιάζοντας την κλειδαριά που όλως παράνομα είχαν αλλάξει (τι κλειδαράς θα ήμουν).
Το τι ψέματα ειπώθηκαν δεν λέγεται.
Να μην σας τα πολυλογώ ήρθε και η ώρα της απολογίας μου και όλη η αίθουσα με άκουσε να λέω τα εξής άσχετα(;):
-Κυρία πρόεδρε, πριν από λίγο καιρό αυτοκτόνησε μια φοιτήτριά μας.
-Ε, τι θέλεις να πεις; Ότι φταίει ο κατήγορος σου;
-Οχι. Αυτοκτόνησε η άτυχη για κάποιους λόγους. Όπως δυστυχώς συμβαίνει σ αυτήν την ηλικία. Κρίμα. Ομως ο κατήγορος έβγαλε μια ανακοίνωση [ούρμπι και όρμπι]. Και την έβγαλα και τη διάβασα:
«Πληροφορήθηκα ότι αυτοκτόνησε η φοιτήτρια Τάδε του τμήματός μας [και συνεχίζει στην ψύχρα] Η τάδε ερχόταν τακτικά στο γραφείο μου και συζητούσε μαζί μου για την κατάσταση που επικρατεί [τον είχαν στριμώξει για λογιστικές και άλλες σοβαρές ατασθαλίες]. Δεν ξέρω σε ποιο σημείο αυτή η κατάσταση την οδήγησε στην απονενοημένη πράξη της»
Συμπλήρωσα: -Αυτός είναι ο κ. Τάδε
Δίπλωσα την ανακοίνωση και χωρίς άδεια κατέβηκα από το έδρανο, πήγα πίσω και κάθισα.

Κι ο Εισαγγελέας:
-Καλώς έπραξε και προστάτεψε την άσκηση των φοιτητών. Αν δεν είχε παραβιάσει την κλειδαριά θα ήταν υπόλογος τώρα.

Η απόφαση: Αθώος.
Την ώρα που σηκωνόμουν άκουσα κάποια να ρωτά το διπλανό της. –Τι είναι σκύλευση νεκρού;