Ο μπάτσος

Α, τον καιρό εκείνο το αμάξι ήταν μεγάλη υπόθεση.

Ηταν λοιπόν ένας τύπος στην Οδό Τήνου που έμενα που νύχτα μέρα κατέβαινε για να επιθεωρήσει το Φολκσβάγκεν του.

-Αμάν ρε αδελφάκι μου. Τράβα απάνω στη γυναικούλα σου μην πάει κανένας  άλλος.

Και μια μέρα, μια νύχτα δηλαδή, μου χτυπάει το κουδούνι.

-Σε παρακαλώ βοήθησε με να κουνήσουμε μια μοτοσικλέτα.

Είχε παρκάρει κάποιος τη μηχανή του σχεδόν κολλητά στο VW του και αυτό τον χάλαγε.

Εβαλα λοιπόν ένα χεράκι και απάνω που την σπρώχναμε να το 100.

Κατέβηκαν οι μπάτσοι και «Τι κάνετε εδώ; ποιανού είναι οι μηχανή;» και τέτοια.

Ηταν τόσο αστείοι που έβαλα τα γέλια.

Και χραπ! Τρώω μια σφαλιάρα.

-Γιατί με χτύπησες; Πάμε στο τμήμα!

Ο φίλος μου να τρέμει. Να παρακαλάει να φύγει.

-Όχι θα έρθεις και συ για μάρτυρας ότι με χτύπησε.

1967, φοιτητής και «πάμε στο τμήμα»;

Ποιος είδε το μπάτσο και δεν φοβήθηκε.

-Πάμε στο τμήμα ρε κερατά. Θα φτύσεις το γάλα της μάνας σου.

-Θα δεις τι θα πάθεις

-Θα μάθεις να συμπεριφέρεσαι.

-Τι έγινε δηλαδή.

-Τι σε ρώτησα; Αν είναι δικιά σου η μηχανή.

-Ντάξει με προκάλεσες, όμως

-Ελα τώρα δεν έγινε τίποτε. Παραφέρθηκα.

-Συγνώμη. Αστο να πάει στο διάολο.

-Σε παρακαλώ. Μπορούν να το κάνουν θέμα σε βάρος μου.

Και να έχεις τον VWάκια να λέει:

-Νόμιζε πως θα τον φοβηθούμε