Πριν καμιά δεκαριά χρόνια είχα έναν καναπέ στο γραφείο μου που τόν άφησα στους κάδους σκουπιδιών αλλά δεν τον παίρνανε τα αυτοκίνητα καθαριότητος του Δήμου. Ετσι λοιπόν μια μέρα τον φόρτωσα στη σχάρα του ΙΧ μου και το πήγα λίγο πιο πέρα στην Ιερά Οδό, στην υπηρεσία του Δήμου που μαζεύει παλιά έπιπλα και άλλα συναφή.
Όμως μόνο που δεν με έδειραν. Με τσαμπουκά και με ύφος μου είπαν να κάνω τα πίσω μπρός και να φύγω αμέσως.
Στις επίμονες ερωτήσεις μου τι θα τον κάνω τον καναπέ μου απάντησαν αρχικά χυδαία και τελικά με διάταξαν να τηλεφωνήσω από το σπίτι μου και να κλείσω ραντεβού με την υπηρεσία να έρθει φορτηγό να το πάρει.
Και μου ήρθε μια φλασιά την ώρα που με σπρώχνανε.
-Ρε παιδιά είναι μιας κυρίας που της είπε ο ανιψιός της ο κύριος αντιδήμαρχος Γιάννης Πιερρουτσάκος να το φέρει εδώ για πέταμα.
Το τι ακολούθησε δεν περιγράφεται.
-Ω, αγαπητέ κύριε.
-Παιδιά βάλτε ένα χεράκι. Προσέξτε μην γρατζουνίσετε το αμάξι του κυρίου.
-Εγινε παρεξήγηση. Σας ζητάμε συγνώμη.
Και άλλα τέτοια.
Το ευχαριστήθηκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου