Κυψέλη, οδός Τήνου, καλοκαίρι του
1967. Και πάνω στην καλύτερη ώρα της μεσημεριανής σιέστας πέρναγε ένας μανάβης
με τη σούστα του (και το γαϊδουράκι του) τότε.
-Ελα να πάρεις καλές ντομάτες!
Εχω καλά καρπούζια!
Και ήταν και μπάσος γμτ.
Μια μέρα όμως δεν άντεξε κάποια
και βγαίνει στο μπαλκόνι:
-Σας παρακαλώ κύριε. Δεν είναι
κατάσταση αυτή κάθε μεσημέρι.
-Γιατί ρε μανταμίτσα. Σε
ξυπνήσαμε;
-Ναι
-Βρε άντε και (μπιπ)
-Α, θα πάρω το εκατό. Περίμενε.
-Τι σου έκανε ο Παττακός; Γιατί
τον βρίζεις;
Ετσι ακριβώς της φώναξε.
Κι ακούστηκαν τα ρολά (που είχαν
τότε οι μπαλκονόπορτες) να κατεβαίνουν
3 σχόλια:
Αγαπητέ κύριε,
είμαι η μικροτέρα θυγάτηρ του Στρατηγού Παττακού. Σάς ευρήκα από του κ. Σαραντάκου. Δεν προκύπτει από το χρονογράφημά σας αν ενθυμήσθε τον πατέρα μου με ωραίας αναμνήσεις ή μετά βδελυγμίας. Παρακαλώ, γίνετε σαφέστερος διά να του το διαβάσω το βράδυ.
Είναι 104 ετών, αλλά διατηρεί εις το ακέραιον τας πνευματικάς του δυνάμεις. Η μήτηρ του έφθασε τα 120, δι' αυτό ελπίζομε πως θα ζήση μερικά έτη ακόμη, διά να ιδή πού κατήντησαν την Ελλάδα οι κομμουνισταί. Αυτό του λέμε καθημερινώς με τον άνδρα μου και την αδελφή μου: Πατέρα, αν τους είχατε εξοντώσει τότε τους κομμουνιστάς, δεν θα φθάναμε σήμερον εις αυτό το χάλι
Με εκτίμηση
Μαρίνα Παττακού
Αν δεν μας κάνεις πλάκα Γς να προσέχεις ...τις παρέες σου !
Δεν κατάλαβε Χριστό μιλάμε!
Αιμ.
Όσο ο Βαtrollος είναι αυτό που δηλώνει , άλλο τόσο είναι κόρη του Πατατακού ο πρώτος σχολιαστής .
Καλημέρα
Δημοσίευση σχολίου