Ο γιατρός

Προχθές σε ιδιωτικό εξεταστικό κέντρο:
Γαστροσκόπηση η κυρά. Την είχαν ψιλοναρκώσει γι αυτό και με καλέσανε να πάω μέσα να την πάρω. Ηταν λίγο ζαλισμένη ακόμα, αλλά εντάξει.

-Γιατρέ έχω κάτι καούρες. Παίρνω που και που Ζαντάκ και Γκάβισκον.  Είναι καλά;

-Α, πρέπει να σε δει ειδικός Γαστρεντερολόγος. Μπορείτε να πάτε όπου θέλετε, αλλά μπορείτε να κλείσετε ραντεβού κι εδώ. Τρίτη Πέμπτη.

-Να κλείσουμε.

Την σήκωσα και μέσα από τους διαδρόμους την οδήγησα υποβασταζόμενη προς την έξοδο όπου ήταν και η γραμματεία για να κλείσουμε ραντεβού.

-Μπορείτε και σήμερα. Πέμπτη. Θέλετε τώρα;

-Ναι

-Εντάξει. Περιμένετε. Θα σας φωνάξουμε.

Και περιμέναμε και περιμέναμε. Ηταν και ζαβλακωμένη κι αυτή από την νάρκωση και έπρεπε να την πάω σπίτι να ξαπλώσει…

Καμιά φορά ήρθε η νοσοκόμα και μπροστά αυτή, πίσω εμείς να την κρατάω πάλι υποβασταζόμενη και από τους ίδιους διαδρόμους φτάνουμε στο ίδιο γραφείο!

Και ο ίδιος γιατρός!

-Καθίστε. Ποιο είναι το πρόβλημά σας;

Φτου κι από την αρχή:

-Γιατρέ έχω κάτι καούρες. Παίρνω που και που Ζαντάκ και Γκάβισκον.  Είναι καλά;

-Από την εξέταση που κάναμε προηγουμένως δεν είδαμε κανένα έλκος, άρα θα είναι καμιά παλινδρόμηση τροφών. Για πάρε αυτό το φάρμακο και να τα ξαναπούμε μετά από κανα δυο μήνες.

-Ευχαριστούμε.

Πάλι προς την έξοδο.

Πάλι άλλο ένα πενηντάρικο.