Θυμάμαι πριν από
καμιά 20αριά χρόνια, τότε που οι τηλεφωνικές συνακροάσεις ήταν ακόμη σύνηθες
φαινόμενο, με μια φίλη μου παίρναμε στην τύχη ένα τηλέφωνο και κάναμε ότι
τηλεφωνούμε από διαφορετικές γραμμές, ενώ στην πραγματικότητα μιλούσαμε από
διαφορετικές συσκευές της ίδιας γραμμής στο σπίτι της.
Είχε πολύ πλάκα.
Ηταν και η εποχή της Εταιρείας Δολοφόνων που είχε συνταράξει όλη την Ελλάδα.
Δίναμε ραπόρτο ο ένας
στον άλλο για δολοφονίες με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.
-Ελα, τι έγινε με
τη θεία.
- Ασε μας παίδεψε.
Τελικά αναγκάστηκα να την καρυδώσω.
-Πού την πήγατε;
-Στα Σπάτα σ ένα λάκκο.
Ερχομαι
σπίτι. Ετοιμάσου. Είμαι φτιαγμένος. Αναψε το θερμοσίφωνα.
Ακολουθούσανε
περιγραφές με γαργαλιστικές λεπτομέρειες.
Και άλλα τέτοια.
Δεν κλείνανε το
τηλέφωνο. Τους ακούγαμε να παρακολουθούν τρομοκρατημένοι ή ερεθισμένοι.
-Βρε συ, νομίζω
ότι κάποιος ακούει,
-Θα τον πάρει ο
διάολος! Ακούει κανείς;
-…όοοχι. Μια
φοβισμένη κυρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου