1962 Κρεμα

-Θα ρίξουμε κανέλα;
-Θα ρίξουμε κανέλα;
Ολοι αυτό έλεγαν στην κατασκήνωση του Υπουργείου Προνοίας στο Καβούρι όπου εμείς οι παλιοί εκπαιδεύαμε τους καινούργιους ομαδάρχες.
Ηταν η τελευταία από τις 5 μέρες και θα ακολουθούσε γιορτή.
Απόγευμα λοιπόν και είχε σερβιριστεί η κρέμα (όπως θα γινόταν στην πραγματική κατασκήνωση) Παρόντες και υψηλά προσώπατα από το Υπουργείο κλπ.

Μόλις είχα βγει από την κουζίνα όπου η φίλη μου η Αννα έκανε ότι μπορούσε. Εγώ όμως πειραχτήρι:
-Τι θα γίνει μωρή, θα ρίξουμε κανέναν.
–Σκάσε ρε, μη φωνάζεις!
Μια δυο, τελικά έσκασα. Παίρνει η Αννα τη κατσαρόλα με την υπόλοιπη κρέμα και πάμε να τη σερβίρουμε.
Οπότε της φωνάζω μπρος σε όλους:
-Τι θα γίνει Αννα, θα ρίξουμε κανένα.
Πάγωσε, μου φαίνεται ότι πρασίνισε κιόλας. Πάντως η κατσαρόλα της έφυγε από τα χέρια.

Κανείς δεν κατάλαβε ότι δεν είπα ‘κανέλα’.