Ελληνάκια

Συμβούλιο της Επικρατείας: Ακυρος ο νόμος Ραγκούση περί ιθαγένειας.

Μωρέ τα παιδιά! Αυτά τα παιδιά. Και ειδικά τα μαυράκια.

Το Αλβανάκι κουτσά στραβά θα τα καταφέρει. Το πολύ πολύ η Κακαβιά πέντε ωρες είναι μακριά. Και αν θέλει πάλι εδώ. Για να καταλάβεις (αν δεν δεις τα παπίρεν, ντοκουμέντι) ότι είναι αλλοδαπός πρέπει να του κάνεις τεστ DNA (σε μια χώρα που είναι γεμάτη αρβανίτικους γενετικούς απλοτύπους παλαιόθεν).

Ενώ τα μαυράκια (τα φοβισμένα με εκείνα τα όμορφα ματάκια) κάνουν μπάμ σαν τη μύγα στο γάλα. Και δεν έχουν τα δόλια τη καβάτζα της Κακαβιάς. Κυνηγημένα, τρομοκρατημένα. Η χώρες τους είναι μακριά και ‘ξένες’. Θυμάμαι τη γυναίκα μου, που την τραβούσαν κάθε τόσο στο αλλοδαπών, φοιτήτρια [..μου ;-)]. Μέχρι και στο κρατητήριο την έβαλαν κάποτε με τις πόρνες, πριν γίνει και στα χαρτιά Ελληνίδα.
Τα έχω ζήσει αυτά τα παιδιά και τα ζω. Πόσο ελληνάκια νιώθουν.
Και όχι μόνο εδώ. Στο Μασατσούσετ, κοντά στους έλληνες της Βοστώνης, τα παιδιά του κουνιάδου μου του Μίμη και της Κατερίνας [επίσης… φοιτήτριας μου ;-)] που σπούδασαν εδώ.
Και των επίσης ελληνοσπουδαγμένων κουμπάρων μας στο Λονδίνο. Και τα τρία τους κορίτσια που γεννήθηκαν και πήγαν σχολείο εδώ νιώθουν ελληνίδες. Τελείωσαν και φοιτούν στο Πανεπιστήμιο εκεί. Τα ελληνικά τους καλύτερα από πολλών άλλων και η μεγάλη, συγγραφέας ήδη εκεί, μας έδειχνε το καλοκαίρι ενα βιβλίο που τελειώνει στα ελληνικά.