Ντι Τι Τι

Ντι Ντι Τι και ήταν κάποτε το Αεροδρόμιο στο Τατόϊ η βάση των ελικοπτέρων που έκαναν ψεκασμούς με το επικίνδυνο αυτό υγρό.

Κατεβαίναμε από τη Σχολή Ικάρων με το Υπηρεσιακό Λεωφορείο προς την πύλη του αεροδρομίου.

Μέσα στο λεωφορείο στις πρώτες θέσεις κι ο αρχηγός αεροπορικής εκπαίδευσης, ένας αντιπτέραρχος. Οι υπόλοιποι αξιωματικοί πιο πίσω.
Βλέπει λοιπόν ο μεγάλος τα ελικόπτερα του Ντι Ντι Τι και λέει με στόμφο:

-Εχουμε κι αυτά εδώ, που κανονικά ανήκουν στο υπουργείο Γεωργίας (ή κάτι τέτοιο).
-Α, θα σταματήσουν αυτοί οι αεροψεκασμοί. Πετάχτηκα εγώ, ξέροντας ότι είχε αποφασιστεί επί τέλους η διακοπή τους. Κι από πίσω οι αξιωματικοί μου έκαναν νόημα να το βουλώσω.
Γυρίζει ο αρχηγός, κοιτάζει το σμηνία (εμένα) και λέει:

-Και πως θα ραντίζουμε τα δέντρα; Με ενέσεις; Χα χα χα!
-Όχι!
-Αλλά πώς;
-Με υπόθετα!
Πάγωσε το γέλιο του και με κοίταξε επίμονα με σφιγμένα δόντια για λίγα δευτερόλεπτα.
Ε, κι αυτό ήταν όλο.
Γλύτωσα.