Die Himmel rühmen

Κι είχαμε έναν συνάδελφο της “Ανθοκομίας και Αρχιτεκτονικής Κήπων” που διοργάνωνε και διάφορα ωραία γύρω από τα άνθη.

Σε μια λοιπόν εκδήλωση-έκθεση είχε βάλει στη σειρά τις φοιτήτριες με καλαθάκια γεμάτα λουλούδάκια και πρασινάδες και απέναντι τους φοιτητές να κρατούνε ανθοδέσμες και να γέρνουν ελαφρώς προς τα αριστερά.
Στη μέση οι προσερχόμενοι επίσημοι. Ετυχε να είμαι δίπλα στον Πρύτανη και του λέω:
-Τι θα γίνει μ αυτόν εδώ; Θα μας τα πουστέψει τα αγοράκια.

Ηταν όμως ψυχούλα. Και καλλιτέχνης. Οχι μόνο στα άνθη και στην αρχιτεκτονική των μπαξέδων. Ηταν μαέστρος στην Ευαγγελική Εκκλησία.
Κι εκεί που συζητούσαμε στο εργαστήριο θυμήθηκε το Die Himmel rühmen του Μπετόβεν κι όρχησε να το ψάλει.
Μας έστειλε!
- Καλά όταν τον ψηφίζατε δεν τα ξέρατε αυτά;
Μας ρώτησε ο παρασκευαστής, όταν έφυγε.