Γυρίζαμε από ένα συνέδριο και με είχαν συμβουλεύσει όλοι στη Λάρνακα να κρύψω τη βιντεοκάμαρα στη βαλίτσα και να πετάξω το κουτί της που το είχα περασμένο στον ώμο μου.
Εγώ όμως όταν κατεβήκαμε από το αεροπλάνο στην Αθήνα συνέχισα να την έχω επιδεικτικά στο κουτί της που μαρτυρούσε το περιεχόμενό του. Κρατούσαν την αναπνοή τους όταν με άνεση είπα ότι δεν έχω τίποτα να δηλώσω και πέρασα άνετα.
Χαλκέντερος είπε ένας για το θάρρος μου, την αναισθησία μου. Και από τότε το χρησιμοποιώ το "χαλκέντερος" με αυτήν την έννοια.
Πόσο λάθος είμαι;
Και για την ιστορία. Δεν υπήρχε βιντεοκάμαρα. Απλώς κάποιος άλλος επιβάτης πέρασε λαθραία την κάμερα και είχε αφήσει το κουτί στην Κύπρο, μέσα στο οποίο είχα βάλει τα πρακτικά του συνεδρίου και κάτι άλλα έντυπα.
Εγώ όμως όταν κατεβήκαμε από το αεροπλάνο στην Αθήνα συνέχισα να την έχω επιδεικτικά στο κουτί της που μαρτυρούσε το περιεχόμενό του. Κρατούσαν την αναπνοή τους όταν με άνεση είπα ότι δεν έχω τίποτα να δηλώσω και πέρασα άνετα.
Πόσο λάθος είμαι;